رستوران گردی در قهوه خانه داش آکل و ساندویچی شهر شب

اگر بخواهیم از لحاظ تنوع و متفاوت بودن بسنجیم بی شک این رستوران گردی بهترین رستوران گردی ما تا این زمان بوده .از تجربه گردش در بافت سنتی شیراز و استراحت در یک قهوه خونه دنج و سنتی گرفته تا خوردن یک ساندویچ خوشمزه و ارزون اونم کف خیابون !

ساعت هفت عصر قرارمون رو فیکس کردیم دم درب نارنجستان قوام تا پس از یک پیاده روی و بازدید از مجموعه نارنجستان غذامون رو در شهر شب به مدیریت دوست گلمون آقا مهدی صرف کنیم. البته با چند تایی از بچه ها قبلش به تماشای فیلم پریدن از ارتفاع کم ساخته حامد رجبی در علوم پزشکی نشستیم که البته جای بحثش اینجا نیست.

بعد از نمایش فیلم خودمون رو رسوندیم به نارنجستان . البته به توصیه دوستان که گفتن بدلیل مشکل جای پارک بهتره با وسیله نقلیه عمومی برید عمل کردیم و با تاکسی خودمون رو رسوندیم به نارنجستان.

خب اولین ایراد در برنامه ریزی ما زمانی معلوم شد که با درب های بسته نارنجستان روبرو شدیم و هیچکدوممون نمیدونستیم ساعت هفت نارنجستان تعطیل میشه . مثلا بچه شهریم.

حالا باید وقت خودمون رو یه جوری تا زمان شام پر می کردیم و از اونجایی که ما آدم های شکمویی هستیم تصمیم گرفتیم با خوردن نوشیدنی شروع به پر کردن وقت و البته معدمون کنیم .

تارسیدن همه بچه ها همین جا کنار این آبمیوه فروشی نشستیم و حرف زدیم .
بعد از جمع شدن بقیه به پیشنهاد یکی از بچه ها که توی این محله برو بیایی داشت و در واقع فرمون فرمونی که میگفتن ایشون بود ، از کوچه پس کوچه ها گذشتیم تا

به قهوه خونه داش آکل رسیدیم .

قهوه خونه که توسط چند تا جوون خوش ذوق اداره میشد، یه فضای قدیمی با یه حوض در وسط و تخت های چوبی در اطراف فضای خوبی بود تا استراحتی بکنیم ، عصرانه ای بزنیم و خودمون و واسه شام آماده کنیم.

ساعت حدود هشت و نیم بود که از قهوه خونه بیرون اومدیم تا به سراغ شهر شب بریم و ساندوچ به اصطلاح کاغذیمونو بخوریم. ساندویچی شهر شب توسط دو برادر اداره میشد که با انرژی و پشتکار خودشون تونسته بودن اسمی توی محله در کنن و مشتری های خودشون و از راننده های تاکسی خطی اونجا گرفته تا مغازه دارها و گردش گرهای ایرانی و خارجی و کسایی مثل ما که دنبال یه ساندویچ سالم و ارزون می گشتیم به خودشون جذب کنن.

در ورودی این فست فود ، پیام خوش آمدی که برای توریست های خارجی نوشته شده، توجه ما را به خود جلب میکند ( احتمالا ما هم یک جور توریست خارجی بودیم که توجهمان جلب شده بود ).

( سلام توریست ، ما در پیدا کردن راهتان و خوردن همبرگر به شما کمک می کنیم ) مختصر و مفید، صادقانه و جذاب
ترجیح میدهیم به جای نشستن در فضای داخلی ، توی کوچه کنار باغچه بشینیم.

البته این ترجیحمان یک کمی هم مشکل دارد . اینجا اسمش کوچه است . ولی وقتی موتورسیکلتی بخواهد زودتر به مقصدش برسد اسمش میشود اتوبان.

غذا را هم سفارش می دهیم ، اینبار خیلی سفارش غذا سخت نیست ، چون چند تایی انتخاب بیشتر نداریم.

خیلی طول نمی کشد که غذا را بیاورند و البته خیلی هم طول نمیکشد که ...

انگار همین چند دقیقه پیش بود که منتظر غذا بودیم . حیف ! چه زود گذشت .

گپ و گفتی هم با آقا مهدی ، مدیر شهر شب داریم و بعد هم یک عکس دسته جمعی و خداحافظ شما .

اینم بساط آخر شب ما و از مضرات داشتن تعداد بیشتر از 4 عدد بانو (البته منظور در گروه رستوران گردی است )
 

نظرات بچه های گروه رستوران گردی بعد از صرف غذا در شهر شب :

- دکوراسیون شهر شب برای جذب مشتری می تواند بهتر باشد.غذا متفاوت از دیگر فست فودها بود.

- اتخاذ یک راهکار واحد برای جلب مشتری و سامان دادن جزئیات در جهت آن.

- خوب بود.

- خیلی خوشمزه بود.تجربه جالبی بود.

- سر جمع این مجموعه با توجه به قیمت و کیفیت و سلامت غذا و بهداشت مجموعه و پرسنل، به نظر من بهترین ساندویچی در میان همرده های خودش می باشد.

این هم جمع امتیاز ها : 96

 ..............................

برای دیدن صفحه ساندویچی شهر شب به لینک زیر مراجعه کنید:

http://www.res2ran.com/shiraz/shahreshab